روزی میرسد

برای به یاد آوردن یه نفریه بهانه‌ی کوچیک کافیهاما کی می‌دونه برای فراموش کردن چند سال باید بگذره ؟از کجا معلوم که با مرگ همه‌ی خاطرات فراموش می‌شن ؟کاش آدم آرزوهاش رو توی دنیا بذارهخاطراتش رو به گور ببره .توی قدیمی‌ترین عکسهاهمیشه یه نفر هستکه هیچ‌وقت لبخندش کهنه نمی‌شه .یه روز همه‌ی آدمامیرن سراغ یه عکس قدیمیکنار یه عشق قدیمیزل می‌زنن به یه بغض قدیمی و می‌گن« خیلی ممنون که یه روز با تمام وجود دوستم داشتی ». نوشته شده در شنبه پنجم اسفند ۱۴۰۲ساعت 17:37 توسط Yilmaz| روزی میرسد...